เมื่อก่อนบ้านปังกูก่อนยังไม่มีเส้นทางลาดยาง หรือมีไฟฟ้าเข้า วิถีชิวีตดูมีความสุขไปอีกแบบ เพราะตกเย็นมาก้อพากันนั่งเล่นตามระเบียงบ้าน หรือเตียงหน้าบ้านคุยกัน เพราะไม่มีทีวี ไม่มีสื่อที่สร้างความใจอะไร มีอะไรก้อคุย แลกเปลี่ยนกัน
เมื่อความเจริญมาเยือน ไฟ้ฟ้าเข้า คนที่นั่งตามระเบียง คุยกันหน้าบ้าน ใต้เสียงเดือนเริ่มไม่มี จะหายเข้าไปอยู่แต่ในบ้าน
เรื่อง ตลกที่น่าขัน เรื่องมันเศร้าที่น่าเห็นใจ ก้อไม่รู้ ที่คนเมือง คนมีตังส์ หรือคนสมัยใหม่ฟังตลก
คือ เมื่อไฟ้ฟ้ามีเยือน บ้านที่มี ทีวีดู ก้อสองสามบ้านทั้งหมู่บ้านปังกู ตกเย็นเรียบกินข้าว กินปลากัน แล้วพากันไปนั่ง รอเจ้าของทีวีให้เค้าเปิด จะได้ดูนั่ง ทั้งเต็มบ้าน เกาะหน้าต่าง เกาะรั้วบ้าน เพื่ออยากดูหนัง ตอนนั้น กำลังดัง ก้อ สี่ยอดกุมาร เหรียญมรดก หนังประเภท จักร ๆๆ วง ประมาณ นั้น ช่วงนั้น ข่าวไม่ค่อยจะเน้นดูหรอก เพราะต่างถือว่าเป็นสังคมเมือง ไม่เกี่ยวกับเรา
พอหนังจบ ก้อกลับบ้าน เหมือนจะออกจากโรงหนังประมาณนั้น คนแก่ก้อจะมีเวลาคุยแลกเปลี่ยนกัน
และสื่อที่หายไปก้อคือ
- หนังขายยา ที่มาหลอกขายยาดี 3 วัน 3 คืน เพราะไม่มีใครไปดู เพราะติดหนังโทรทัศน์ เพราะไม่ต้องจำใจซื้อยาเพื่อจะได้ดูหนังของมัน
- เสียง บรรเลงเพลงปี่ มโหรี สด ที่นั่งฟังศาลาการเปรียญก้อเริ่มหายไป กลับมีเทปเพลงมา
- การเล่นลูกเม็ดตาล
- การเล่นซ่อนแอบ
เพราะใจจดใจจ่อคือ ตกเย็นเราไปดูหนังกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น